Vanmorgen op weg naar m'n werk even wat plastic & textiel weggooien.
Een tasje vol handschoenen en mutsen die nu toch echt niet meer kunnen.....
blauwe nylon en oranje suede handschoenen zijn zeker niet meer in de mode, weg ermee, dan heb ik toch nog 2 schoendozen vol over (de sjaals niet meegerekend).
Bij de Plus op de Besterd glibber ik richting plasic'hero', naast de deur staat een straatkrantverkoopster ik twijfel nog maar geef haar dan de tas handschoenen en loop snel verder. Mevrouw, mevrouw hoor ik achter me, ik weet me niet echt een houding te geven maar dan hoor ik dankjewel en zie een grote glimlach. Nu kijk ik pas echt, de vrouw zou bijna m'n moeder kunnen zijn. Hoe lang zou ze hier al staan?
Ik schaam me diep dat, terwijl ik inmiddels alweer lekker warm achter m'n computer zit, er mensen in Tilburg op straat staan die afhankelijk zijn van de verkoop van een paar illegale straatkrantjes.
Het leven gaat gewoon door maar ik kan dit niet van me afzetten.
We kunnen niet alle armoedeproblemen oplossen, maar is hier echt niets aan te doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten